Penyatuan Afrika Selatan

Pada tahun 1910, Kesatuan Afrika Selatan telah ditubuhkan yang terdiri daripada empat daerah iaitu Cape, Natal, Transvaal dan Free State. Kesatuan ini adalah lebih kepada kesatuan kaum kulit putih dari segi hak dan kuasa politik. Manakala, penduduk kulit hitam telah dipinggirkan. Akibatnya, kaum kulit hitam telah menentang kesatuan ini. Walaupun terdapat penentangan yang hebat terhadap kerajaan berbentuk perkauman, Akta Tanah Pribumi (Natives Land Act) telah digubal pada tahun 1913. Akta ini telah menetapkan kawasan-kawasan penempatan yang dipanggil "homeland" yang boleh diduduki oleh kaum kulit hitam. Penempatan ini hanya merangkumi 13% kawasan di seluruh Afrika Selatan. Selain itu, lebih banyak akta diskriminasi telah digubal, seperti pemberian kerja yang memihak kepada kaum kulit putih. Pada 1930-an, diskriminasi perkauman menjadi semakin teruk akibat kebangkitan semangat nasionalisme di kalangan bangsa Afrikaner.
Parti politik pertama di Afrika Selatan adalah Parti Afrika Selatan yang ditubuhkan oleh Louis Botha dan Jan Smuts pada 1910. Dua tahun kemudian, Kongres Kebangsaan Afrika atau African National Congress (ANC) pula telah ditubuhkan untuk membangkang pengecualian penduduk kulit hitam dari penglibatan politik. Beberapa tahun selepas itu, Parti Kebangsaan atau National Party (NP) di bawah pimpinan Barry Hertzog telah menggantikan Parti Afrika Selatan. Pada 1934, kedua-dua parti telah bergabung dan dikenali sebagai parti Afrika Selatan Bersatu (United Party South Africa). Gabungan ini telah berjaya menyatukan puak Afrikaner dan British. Namun, perkongsian kuasa ini berakhir pada 1939 sewaktu Perang Dunia II meletus. Perpecahan ini berlaku kerana kesatuan tersebut menyokong pihak British, manakala puak berhaluan kanan Parti Kebangsaan, bersimpati pula dengan regim Nazi di Jerman.

p • b • s